κύριε Δήμαρχε,

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Θέλω να ευχηθώ σε όλους χρόνια πολλά, καλή χρονιά, καλή και παραγωγική θητεία. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τον Δήμαρχο το Γιάννη τον Κουράκη που μου έκανε την τιμή να με προτείνει για το αξίωμα του προέδρου αλλά και εσάς πού με εμπιστευτήκατε και με τιμήσατε με τη ψήφο σας. Είναι πράγματι μια μεγάλη τιμή για μένα.

Όχι μόνο, γιατί το Ηράκλειο είναι μια από τις πιο μεγάλες, δυναμικές και ιστορικές πόλεις της πατρίδας μας, αλλά και γιατί τη θέση του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου, την έχουν καταξιώσει στην πορεία του θεσμού προσωπικότητες με πανελλήνιο κύρος και εμβέλεια.

Επιτρέψτε μου ως πρόεδρος πλέον του Σώματος να σας καλωσορίσω όλους σ’ αυτή την ιστορική αίθουσα. Την περίφημη «Λότζια» των Ευγενών του Χάνδακα, να σας συγχαρώ για την ανάληψη των καθηκόντων σας και να ευχηθώ καλή δουλειά, ατομική και συλλογική. Δουλειά που είναι απαραίτητη για να προωθήσομε τα μεγάλα θέματα της πόλης μας,  και να βελτιώσομε την καθημερινότητα των Δημοτών.

Είναι γεγονός αγαπητοί συνάδελφοι ότι ο τόπος μας δεν περνά και τις καλλίτερες στιγμές του. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, βρίσκεται στη μέση μιας απ’ τις μεγαλύτερες κρίσεις της νεότερης ιστορίας του. Κρίση οικονομική, πολιτική, κοινωνική. Κρίση θεσμών, αξιών και αρχών. Αυτό καθιστά και το δικό μας έργο ακόμα πιο δύσκολο. Όχι μόνο γιατί υπάρχει μια σημαντική οριζόντια μείωση των πόρων και μάλιστα σ’ ένα εξαιρετικά κρίσιμο μεταβατικό στάδιο, αλλά και γιατί έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια ανοχής από την πλευρά των πολιτών, του απλού κόσμου.

Είμαστε υποχρεωμένοι συνεπώς να μπούμε από την πρώτη στιγμή στα βαθειά. Να δώσομε πειστικά δείγματα στον κόσμο που μας παρακολουθεί, όχι μόνο για τη δουλειά μας αλλά και για το τρόπο που την κάνουμε και για τη γενικότερη παρουσία μας. Και να είστε βέβαιοι ότι αυτός ο κόσμος που θα κρίνει το έργο μας είναι πια, και δύσπιστος και αυστηρός και για να πειστεί, απαιτεί να θέτει το δάκτυλο στο «τύπο των ίλων».  Γιατί έχει πια κουραστεί και εξοργιστεί από τις χωρίς αντίκρισμα μεγαλοστομίες για να διαπιστώσει ένα πρωί πως ακόμα και τ’ ασημικά του σπιτιού του έχουν  υποθηκευτεί.

Αγαπητοί συνάδελφοι, τρεις είναι οι θεμελιώδεις αρετές που πρέπει να διαθέτει ένας πολιτικός  αναφέρει ο μεγάλος Γερμανός διανοητής Μαχ Βέμπερ, σε μια περίφημη διάλεξη του για την πολιτική, στο πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν. Το πάθος, με την έννοια της παράφορης αφοσίωσης σε μια υπόθεση, το αίσθημα της ευθύνης απέναντι σ’ αυτούς που τον εκλέγουν αλλά και τον θεσμό που υπηρετεί, και η αίσθηση του μέτρου. Φοβούμαι ότι και οι τρεις αυτές ιδιότητες περιλαμβάνονται στα αγαθά «εν ανεπαρκεία» σήμερα.

Δεν πρέπει συνεπώς να μας ξενίζει το γεγονός ότι «η Δημοκρατία αυτοκαταστρέφεται, γιατί καταχράστηκε το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, γιατί έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία». Αυτές είναι διαπιστώσεις που δεν τις κάνω εγώ αλλά ο μεγαλύτερος αρχαίος φιλόσοφος ο Σωκράτης όταν έβλεπε να παρακμάζει η μεγάλη Αθηναϊκή Δημοκρατία που τελικά και κατέρρευσε.

Φοβούμαι ότι οι διαπιστώσει αυτές ισχύουν ίδιες και απαράλλαχτες και στις μέρες μας.

Να λοιπόν η πρόκληση για όλους.

Επιτρέψτε μου τώρα  να αναφερθώ με δύο λόγια και στο  θεσμό του Προέδρου. Συμμερίζομαι απόλυτα την άποψη ενός σπουδαίου ξένου αυτοδιοικητικού όπως τη διάβασα πρόσφατα.

Ο πρόεδρος, γράφει, πρέπει να είναι περισσότερο διαιτητής παρά παίχτης με την έννοια της αμεροληψίας, της ίσης απόστασης απ’ όλους και της πιστής τήρησης των Νόμων, του κανονισμού και των αποφάσεων.

Ο Πρόεδρος πρέπει να είναι ο πρεσβευτής του Σώματος στη κοινωνία, και ως προς το κύρος και ως προς τη σοβαρότητα.

Τέλος ο πρόεδρος οφείλει να λογοδοτεί στο Σώμα και την κοινωνία για την καλή λειτουργία και την αποτελεσματικότητα του οργάνου που προεδρεύει.

Ελπίζω με την κατανόηση και τη βοήθεια  σας να μπορέσω ανταποκριθώ με επιτυχία σ’ αυτή τη δύσκολη αποστολή,  σ’ αυτό το σύνθετο ρόλο.

Για το καλό του Δήμου μας, της πόλης και των πολιτών