ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΡΑΤΖΑΝΗ

ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

“Αποχαιρετώντας την Αλεξάνδρεα” 

Ηράκλειο, 28.08.2014

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Τα είκοσι χρόνια είναι ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για τα ανθρώπινα μέτρα, καθώς αποτελεί το ¼ περίπου του μέσου όρους ζωής του Έλληνα και τα 2/3 του ενεργού εργάσιμου βίου του.

Θεωρώ λοιπόν τον εαυτό μου ιδιαίτερα τυχερό, που, για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, μου χάρισε ο Θεός υγεία, δύναμη και πνευματική και σωματική αντοχή, για να ανταποκριθώ, με επάρκεια πιστεύω, στις σύνθετες απαιτήσεις, που συνεπάγεται η ενεργός ενασχόληση με τα κοινά από θέσεις ευθύνης.

Τον ευχαριστώ θερμά μέσα από την ψυχή μου. Ευχαριστώ επίσης τον Ηρακλειώτικο λαό, που επί τόσα χρόνια με τίμησε με την εμπιστοσύνη του και με περιέβαλε με την αγάπη και την εκτίμηση του.

Τώρα λοιπόν που, όπως και αρκετοί από σας, κάνουμε τα τελευταία βήματα της πορείας μας στο δημόσιο βίο, στην τοπική Αυτοδιοίκηση συγκεκριμένα, δεν θα ήμουν ειλικρινής, αν δεν παραδεχόμουν ότι με διακατέχει μια έντονη συγκίνηση, για όσα έζησα, έπραξα, και είδα σ’ αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον εικοσάχρονο ταξίδι.

Ταυτόχρονα όμως νοιώθω και ικανοποίηση, για το Δημοτικό έργο που μαζί πραγματοποιήσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Έργο που άλλαξε με εντυπωσιακό τρόπο την εικόνα της πόλης μας και μας επιτρέπει σήμερα να κοιτάμε τους Ηρακλειώτες στα μάτια και να θεωρούμε τιμή μας τη συμμετοχή μας σ΄αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο, σ’ αυτή τη Δημοτική Αρχή.

Ειδικότερα για μένα, που οι επαγγελματικές μου ενασχολήσεις περιορίζονταν στο στρατιωτικό πεδίο, ιδιαίτερα αυστηρό και αυταρχικό από τη φύση του, η ενασχόληση με τα κοινά, δεν ήταν απλώς μια νέα εμπειρία, αλλά και μια μεγάλη πρόκληση.

Πρόκληση στην οποία επέλεξα να ανταποκριθώ, με εργαλεία, όχι την αυστηρότητα και την απειλή των κυρώσεων, αλλά επιδιώκοντας το σεβασμό και την εκτίμηση υφισταμένων και συναδέλφων με τις γνώσεις, τη δικαιοσύνη, την εντιμότητα και την αποφασιστικότητα στην άσκηση της Διοίκησης. Στοιχεία που καταξιώνουν και δημιουργούν τις προϋποθέσεις αξιοποίησης στο μέγιστο βαθμό, των δυνατοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού που έχεις στη διάθεση σου.

Έμαθα έτσι να ακούω, να ανέχομαι, να αναγνωρίζω την άλλη άποψη, να δίνω ευκαιρία στις πρωτοβουλίες, να βάζω τον εαυτό μου στη θέση του πολίτη, να συμμέριζομαι τις ανάγκες, τις προτεραιότητες, τα προβλήματά του, και να αναζητώ τη λύση τους.

Έγινα με άλλα λόγια πιο προσιτός και περισσότερο “πολίτης”. Σε ορισμένα όμως θέματα επέλεξα να διατηρήσω τη νοοτροπία και τη “μονολιθικότητα” του στρατιωτικού, που θεωρούσα ότι με προστάτευαν απέναντι σε επικίνδυνους “ιούς” του χώρου: Tον άκρατο κομματισμό, το πολιτικό κόστος, την πελατειακή σχέση με τους ψηφοφόρους. “Αρρώστιες”  διαχρονικές που διαβρώνουν το πολιτικό μας σύστημα, και το έχουν οδηγήσει στη σημερινή καθολική απαξίωση.

Έτσι με το πάθος του νεοπροσύλητου στο χώρο και την προσπάθεια της συνεχούς βελτιώσης, τόσο στο προσωπικό, όσο και στο επίπεδο της πόλης, δεν είναι υπερβολή να ομολογήσω πως “τα χρόνια κύλησαν σαν το νερό”, όπως λέει ο λαός.

Τρία χρόνια Πρόεδρος του Ενιαίου Συνδέσμου Διαχείρησης Απορριμάτων (ΕΣΔΑΚ), εφτά χρόνια Αντιδήμαρχος, με πέρασμα από όλες σχεδόν τις Αντιδημαρχίες, εννέα χρόνια (παρά τέσσερις μήνες), Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ηρακλείου -ο μακροβιότερος στην ιστορία του θεσμού- και η συγγραφή τριών βιβλίων ενδιαμέσως, είναι ο σύντομος απολογισμός μου. Τα μαύρα μαλλιά έγιναν άσπρα, και, χωρίς σχεδόν να το συνειδητοποιώ, ο Δήμος, σιγά – σιγά, αποτέλεσε κομμάτι της καθημερινότητας μου, απαραίτητο, όπως η τροφή και το νερό.

      Όλα όμως στο θνητό κόσμο μας έχουν ένα τέλος. Και το προσεγγίζω σήμερα, με βαθειά συγκίνηση, αλλά και με ικανοποίηση, και υπερηφάνεια, όπως προανέφερα.

       Και τώρα, στο τέλος αυτού του δρόμου,  και χωρίς να το θεωρήσετε ασέβεια, τολμώ να επαναλάβω τα λόγια του Αποστόλου Παύλου. “Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα την πίστην τετήρηκα. Απόδοτε μου ουν ο της Δικαιοσύνης στέφανος…..”

Και βέβαια εγώ δεν περιμένω “στέφανο” από κανένα, όπως ο πανάξιος “Απόστολος των Εθνών”. Μου είναι αρκετή η επιδοκιμασία, η εκτίμηση και η αγάπη των συμπολιτών μου, τώρα που “αποχαιρετώ την Αλεξάνδρεια”, για να θυμηθούμε τον Καβάφη.

Και θέλω να το κάνω αυτό, όχι με τη μιζέρια του ζήτουλα που διώχνεται από στρωμένο τραπέζι, αλλά με την αρχοντιά του ανθρώπου που, χορτασμένος από γεύσεις, χαρές και εμπειρίες, αποχωρεί απ’ το τραπέζι, χωρίς να ρίξει ούτε ματιά πίσω του.

       Κλείνοντας αγαπητοί συνάδελφοι, επιτρέψτε μου, από το πιο επίσημο τοπικό βήμα, το Δημοτικό Συμβούλιο, να ευχαριστήσω από καρδιάς  το Δήμαρχο, το Γιάννη τον Κουράκη για την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση που έδειξε στο πρόσωπό μου, τιμώντας με με κορυφαίες θέσεις όλα αυτά τα χρόνια.

Και βεβαίως όλους εσάς καθώς και τους εργαζόμενους του Δήμου, για την άριστη συνεργασία, τον αμοιβαίο σεβασμό, την ευγένεια και την κατανόηση που επιδείξατε στην άσκηση των καθηκόντων σας. Στοιχεία που συνέβαλαν σε μια ιδανική, νομίζω, λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου, που, ομολογώ, δεν θα ξεχάσω ποτέ.

Εύχομαι σε όλους υγεία και δύναμη και σε εκείνους που θα συνεχίσουν στο νέο Συμβούλιο, καλή δουλειά. Για το καλό των δημοτών και της πόλης μας, που όλοι αγαπάμε, αγωνιστήκαμε και θα αγωνιζόμαστε, για τη συνεχή βελτίωση της.